Ermənistanın ikinci prezidenti, Ermənistanın ana müxalifət lideri Robert Köçəryan bu gün geniş mətbuat konfransı keçirdi və çoxsaylı problemlərə toxundu.
Hazırkı baş naziri hər məsələdə suçladı – daxili işləridir, özləri bilərlər. Ancaq bir sıra məsələlər var ki, Köçəryanın və ümumiyyətlə, bu şəxsin ardınca gedənlərin mahiyyətlərini üzə çıxarır.
Köçəryan deyir ki, delimitasiya prosesini aparmaq olmaz, çünki delimitasiya prosesi gedərsə, Azərbaycanın ərazi bütövlüyü tanınmış olacaq və 30 illik problem bitəcək.
Alternativ təklif edir: diplomatiyadan geri çəkil və danışıqları dayandır, delimitasiya prosesi də dalana dirənəcək.
Bu şəxs, bunun vaxtilə ardıcılı olmuş hazırkı rəqibi Serjik Sərkisyan və bu yolda olan bütün “yan”lar hər zaman belə davranıblar: problemi dondurmaq, daha çox talamaq, ölkəni və xalqı daha dəhşətli sona sürükləmək.
Bu adam hələ də başa düşmür ki, Ermənistan və ermənilər üçün hansı faciələr törədib! Bu şəxs hələ də dərk etmir ki, ermənilərin mövcudluğunu təhlükə altına atıb və onların həyatını məhv edib.
1988-ci ilə qədər olan dövrü xatırlayanlar varmı?
Azərbaycan torpağı hesabına dövlət qurdular, Zəngəzurdan üzü belə, Göyçəyə, Dərələyəzə qədər Rusiyanın himayəsi ilə alıb özlərinə birləşdirdilər, üstəlik, Qarabağda da bir “Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti” təsis etməyi bacardılar.
Bu vilayətdə ermənilər krallar kimi yaşayırdı: məktəb – ermənicə, universitet – ermənicə, hər yerdə erməni dili, erməni kimliyi, erməni əlifbası, olmayan saxta erməni mədəniyyəti!
70 il boyunca bu qurum ancaq Azərbaycandan dotasiya almaqla məşğul oldu, əvəzində yalnız erməni yarımdövləti kimi yaşadı; azərbaycanlılar isə erməniləri kirvə tutub, ocağının başına keçirdi.
Ermənilər bütün Azərbaycana yayılmışdılar, Bakıda ən pullu vəzifələrdə ermənilər otururdu, ən yaxşı yerlərdə ermənilər yaşayırdı, ən gözəl məkanlar, sexlər ermənilərin idi... Qazanırdılar, ölkəmizdən milyonları daşıyıb aparırdılar, üstəlik, süfrəmizin başındaydılar...
Köçəryanın və Sərkisyanın sayəsində nə dəyişdi, bilirsinizmi?
Dağlıq Qarabağda 150 minə yaxın erməni kef-damaqla yaşayır, bizə buynuz göstərir, bizə öz doğma ərazimizdə yad kimi yanaşır, hətta Xankəndidə 1960-cı illərdə azərbaycanlıları dünyanın gözü qarşısında diri-diri yandırmağa cəsarət edirdilər.
İndi Qarabağda rus sülhməramlılarının dalında gizlənmiş 20 min erməni qalıb, qızları da rus əsgərlərindən hamiləliklərini gözlətmək üçün aborta düzülüblər; qorxa-qorxa yaşayırlar, daim rədd olmaq, çıxıb getmək haqda düşünürlər;
Azərbaycanda ermənilər açıq şəkildə bütün vəzifələrdən qovuldular – indi bəlkə də kiminsə nəvə-nəticəsi hardasa qala bilər, ancaq onlar da qorxaqcasınadırlar;
Azərbaycanın sərvətinin ermənilər tərəfindən talanması, mədəniyyətimizin mənimsənilməsi bitdi – buna qarşı azərbaycanlılar səfərbər oldular;
Kirvəlik, dostluq bitdi: Azərbaycan Qarabağı güclə geri qaytardı, statusu da gorbagor etdi!
70 il ərzində hissə-hissə alınan kəndlər, otlaqlar, Qaragöl geri qaytarılır – halbuki münaqişə olmasa, bəlkə də o ərazilər “Sovet dövründəki kimi” unudulacaqdı;
İndi azərbaycanlılar artıq Zəngəzura, Göyçəyə qayıtmaq haqda düşünür...
Ermənistanda nə qaldı?
1991-ci ildə burada 3,5 milyon əhali yaşayırdı. Bu gün erməni iqtisadçı alim dəqiq rəqəmi açıqlayıb – Ermənistanda 1 milyon erməni var. Hətta 1,8 milyon rəqəmi də doğru deyilmiş. Doğru olsa belə - 2 dəfə, bugünkü rəqəmə inansaq, 3,5 dəfə azalıblar.
Ermənistan səfalət içindədir, boğulur, yaşaya bilmir: iqtisadi, siyasi çətinliklər, qorxu, vahimə bu ölkəni yaşanmaz hala gətirib.
Köçəryanların 30 illik fəaliyyətinin, düşmənçiliyin, işğal cəhdinin nəticəsidir bu! Və hələ də davam etməkdə israr edir.
Pis odur ki, Köçəryanın və Sərkisyanın bu ideyalarını bölüşən ermənilər əhalinin az qala yarısı qədərdir.
Əmin olun – hamısı bu cür düşünür, sadəcə, qorxularından, Azərbaycan Əsgərinin zəhmindən bəziləri maskalanıb, “sülh” arzulayası olub!
Yəni bu millət tar-mar olur, dağılır, ancaq yenə də onları məhvə sürükləyənlərin ardınca getməyə davam edir.
Diqqət edin Köçəryana! Delimitasiyanın alternativini göstərir: danışıqlardan çəkilirsən, prosesi dondurursan, diplomatiyanı dayandırırsan, vəssalam...
Sözündən qaçmaq, imzasından imtina etmək erməni xislətidir, Köçəryan bunu utanmadan israrla mətbuat konfransında deyir!
Ləyaqətsiz və şərəfsiz olduğundan qürur duyacaq qədər aşağıdır bu adam!
Amma bizə sərf edir: nə qədər ki Köçəryanlar, Sərkisyanlar var; nə qədər ki ermənilərin iç üzü beləcə bütün dünyaya bəlli olur, biz ancaq birləşmək, güclənmək, daha böyük olmaq haqda düşünəcəyik; biz yalnız irəli gedəcəyik, 1920-ci ildə işğal edilən torpaqlarımıza can atacağıq!
Köçəryanların olması və bu qədər uca səslə danışması olduqca yaxşıdır bizim üçün – erməninin əsl mahiyyətini heç vaxt unutmamağımız, bu millətlə dost olmağın mümkünsüzlüyünü yaddan çıxarmamağımız üçün!
Nə qədər Köçəryanlar, Sərkisyanlar var, ermənilərin Qafqaza gəldikləri yerə getməsi yolu daha qısa olacaq.
Qoy davam etsinlər; qoy, öz-özlərini bitib-tükəndirsinlər - böyük məmnuniyyətlə bu məsələlərdə onlara yardım edərik!
